Park stanowi centralną część dusznickiego ZDROJU i wpisany jest do rejestru zabytków pod munerem 1116/WŁz z 1986 r. Ograniczony jest ulicami Zdrojową od północy, Wojska Polskiego od wschodu, Parkową od południa i Zieloną od zachodu. Centralna część parku jest regularna, geometryczna z parterami kwiatowymi, zaś na obrzeżach – swobodna z trawnikami.

Park wraz z całą dzielnicą uzdrowiskową leży w strefie ścisłej ochrony konserwatorskiej “A”, oznacza to, że obszar ten uznany jest za szczególnie ważny jako świadectwo historyczne i na terenie tym obowiązuje pierwszeństwo wymagań konserwatorskich nad wszelką prowadzoną działalnością inwestycyjną i gospodarczą.

HISTORIA

Pod koniec XVIII wieku miasto stało się oficjalnym uzdrowiskiem. W 1748 r przeprowadzone zostały badania źródeł mineralnych, a w 1769 roku “Zimny Zdrój” wpisany został na listę źródeł leczniczych ówczesnych Prus, wówczas też źródło zostało “schowane” w pawilonie. Od 1797 r. rozpoczęło się właściwe leczenie kuracyjne w podgrzanej wodzie z “Zimnego Zdroju” i odkryto kolejne źródło “Letni Zdrój” (dziś występujący pod nazwą “Pieniawa Chopina”.

Uzdrowisko wybudowano kilometr od miasteczka (w kierunku południowo-wschodnim). Jednolity kompozycyjnie układ powstały na początku XIX wieku pod kierunkiem architekta C.G. Geislera tworzył prostokątny plac i otaczające go budynki. W owym czasie zabudowaniom nie towarzyszył jeszcze park czy ogród, który mógłby stanowić miejsce wypoczynku, spacerów i spotkań. Duszniki stały się znanym nie tylko w regionie uzdrowiskiem. W 1817 roku odkryte zostaje kolejne źródło “Źródło Ulryki” (obecnie “Jan Kazimierz”). Uzdrowisko rozbudowywało się powstawały nowe domy gościnne, natryski, hala spacerowa, teren zdroju powiększył się, w otoczeniu budynków zaczął rozwijać się regularny park z promenadami i placami wypoczynkowymi. Układ uzdrowiska zmieniał się wielokrotnie, powstawały nowe budynki, inne wyburzano. W 1862 roku wybudowano nowe łazienki (obecnie Zakład Przyrodoleczniczy).

W II połowie XIX wieku za sprawą burmistrza Paula Denglera nastąpił dalszy rozwój części zdrojowej. Z zebranych środków udało się zakupić kolejne tereny by powiększyć teren parku, uregulować Bystrzycę Dusznicką, ogrodzić park i zainicjować budowę wodociągów i kanalizacji.

 Na przełomie lat 50-tych i 60-tych XX wieku przebudowano stare ujęcia wód mineralnych (Pieniawa Chopina i Jan Kazimierz), wybudowano nowe a także wyremontowano pijalnię wód.

Po powodzi w 1998 roku, która w dużym stopniu zniszczyła park władze miasta rozpoczęły rewaloryzację obiektu, tak aby powrócił on do swej przedwojennej świetności. Dotychczas asfaltowe alejki zastąpiono granitową i betonową kostką a także naturalnym kruszywem, wykonano cięcia pielęgnacyjne drzew oraz leczenie drzew pomnikowych, dosadzono drzewa w alejach, a także drzewa i krzewy ozdobne, powstały nowe partery kwiatowe w części centralnej, na miejscu dawnego kalendarza kwiatowego stworzono 5-arowy ogród fenologiczny, zbudowano system nawadniający park, skomputeryzowano działanie kolorowej fontanny a całość założenia została uzupełniona stylowymi lampami, ławkami i koszami na śmieci.

Obecny kształt parku niewiele różni się od tego, który mogli oglądać kuracjusze na początkach XX wieku. Tak jak wówczas park tworzyły rośliny wysokie, partery kwiatowe, rozległe trawniki, klomby, finezyjnie poprzycinane krzewy, szpalery drzew a także mała architektura parkowa (fontanny, ławki).

Na terenie parku rośnie 20 gatunków drzew liściastych oraz 12 gatunków drzew iglastych, są ta zarówno gatunki rodzime jak i aklimatyzowane. Spacerując po parku zobaczymy m.in. lipy drobnolistne i szerokolistne, klony pospolite, klony jawory, klon palmowy purpurowy, kasztanowce białe, olsze czarne. Występują tu także świerk pospolity, brzoza brodawkowata, buk pospolity, buk pospolity odm. purpurowej, dąb szypułkowy, jesion wyniosły, buk pospolity odm. wąskolistna, cyprysik nutkajski, jedlica Douglasa, miłorząb dwuklapowy, tulipanowiec amerykański, świerk kłujący odm. sinej, a także starannie przycinane i formowane głóg dwuszyjowy, cis pospolity, grab pospolity a także żywotniki, jałowce. W części południowej podszyt tworzą śnieguliczka biała i bez czarny.
Na terenie parku rośnie sześć pomników przyrody ustanowionych zarządzeniem nr 10/88 Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 12.03.1988 r., są to cztery lipy drobnolistne o obwodach od 316 do 760 cm oraz dwa buki pospolite o obwodach 312 i 365 cm.

Pomnikowe drzewa rosną:

• lipa drobnolistna na trawniku blisko wejścia południowego, obok największej fontanny,
• lipa drobnolistna na trawniku przy ul. Wojska Polskiego, pomiędzy posesją nr 25 a Sanatorium “Wieniawski”,
• lipa drobnolistna nad Bystrzycą Dusznicką, obok szpitala uzdrowiskowego “Jan Kazimierz” , od południowego wejścia,
• lipa drobnolistna przy alejce pomiędzy pijalnią wód a szpitalem uzdrowiskowym “Jan Kazimierz”,
• buk pospolity na trawniku u podnóża skarpy, niedaleko północnego wejścia, na wysokości Sanatorium “Wieniawski”,
• buk pospolity w pobliżu Dworku Chopina, od strony rzeki Bystrzycy Dusznickiej

Ciekawostką przyrodniczą jest ogród fenologiczny – czyli taki, w którym rośliny podzielone są na cztery pory roku. Ogród znajduje się na północny wschód od Dworku Chopina. Łatwo znajdziemy to miejsce gdyż wzrok przykuwają ogromne drewniane rzeźby sosnowej i świerkowej szyszki, kasztana, żołędzia i strąka. W tutejszym ogrodzie fenologicznym rosną m.in.: forsycja, leszczyna, pigwowiec japoński, fiołek, pierwiosnka, konwalie, krokusy, szafirki, lilaki, tulipany, poziomki, azalie, pięciorniki, kosaćce. Nie są to bynajmniej rośliny egzotyczne, których by nie można było spotkać w innych miejscach regionu. Owa wyjątkowość polega jednak na tym, że rosną w jednym miejscu, ale tak podzielone, że ze względu na swoje kwitnienie wyraźnie tworzą cztery pory roku: wiosnę, lato, jesień, zimę.

MIEJSCA W PARKU 

Stacja meteorologiczna, Teatr Zdrojowy, ogród fenologiczny, dwa pomniki Chopina, kalendarz kwiatowy, pijalnia wód mineralnych, kolorowa fontanna, szpital przyrodoleczniczy Jan Kazimierz.