Wystarczy kilkaset metrów oddalić się od zdrojowej części Dusznik-Zdroju, by na dobre przenieść się w zupełnie inny świat. Gotowi na krótką wycieczkę?
Podgórze, położone na wysokości 580-620 m n.p.m. administracyjnie stanowi dzielnicę miasta Duszniki-Zdrój, choć pierwotnie na jego terytorium składały się dwie odrębne wsi. W XIX wieku ten urokliwy koniec świata słynął ze szlifierni kryształów, warsztatów lniarskich oraz młynów wodnych, które dość szybko przejęły rolę gospód, przyciągając tym samym pensjonariuszy z Dusznik.
W soboty i niedziele ciągnęły do niego tłumy kuracjuszy, których wabiły wypiekane specjalnie przez żonę młynarza doskonałe ciasta.
Warto wiedzieć, że pod koniec XIX i na początku XX wieku Podgórze rozwinęło swoje funkcje letniskowe, dając liczne miejsca noclegowe przybywającym tu chętnie turystom (jednym z najczęściej uczęszczanych pensjonatów górskich była Margarita), choć to dopiero kariera zimowa pozwoliła temu miejscu rozwinąć skrzydła. Istniejące tu dwa wyciągi, skocznia narciarska tor bobslejowy oraz saneczkowy szybko znalazły fanatyków sportów zimowych.
Z centrum miasta na Podgórze najłatwiej trafimy, kierując się ulicą Zieloną, po lewej stronie zostawiając Czarny Staw. Bujne lasy świerkowe i mieszane, a także rozległe łąki i charakterystyczna drewniana zabudowa, nie pozwolą nam przegapić faktu, że oto jesteśmy na miejscu
Na dzień dobry po lewej stronie przywita nas niezwykłej urody chata sudecka z czerwonymi okiennicami. A to dopiero początek przygody z zapierającej dech w piersią architekturą. Jeśli dorzucimy do tego malownicze polany, rozpościerające się pomiędzy domostwami, a także stare, klimatyczne pensjonaty – wyjdzie nam widok doskonały.
Kierując się cały czas na południe, dojdziemy do barokowej kapliczki z 1707 roku, wewnątrz której znajduje się przepiękny ołtarz oraz malowane na szkle obrazy. Oraz dalej do Rancho Panderoza – klimatycznego ośrodka, na terenie którego można pojeździć konno. Po drodze trafimy również na stanowisko pełnika europejskiego (roślina z rodziny jaskrowatych, w Polsce występuje pod ścisłą ochroną) i tym tropem dojdziemy do Drogi ku Szczęściu, prowadzącej do Zieleńca.
Niespieszna wędrówka po Podgórzu to idealna alternatywa dla bardziej obleganych, turystycznych tras. W sam raz na to, by na chwilę zupełnie się zapomnieć.
